Magiktiktokiedereenheefthet
Een appje.
‘Mag ik tiktok iedereen heeft het’
Ja. Iedereen heeft het. Iedereen heeft ook sokken die nooit bij elkaar passen en gedachten die ze liever niet hardop zeggen, maar daar hoor ik jullie niet over.
Je bent twaalf. Nog geen dertien. TikTok zegt zelf: vanaf dertien. En dat is niet zomaar een regel, dat is een dun touwtje waarmee ze proberen te voorkomen dat kinderen verdwalen in een wereld die draait op aandacht.
TikTok is geen app. TikTok is een fabriek.
Ze maken daar geen filmpjes, ze maken tijd kapot.
Je opent het even voor een grapje, en drie uur later weet je niet meer wat je eigenlijk wilde doen.
Ze noemen dat “gebruikersgedrag”, maar het is gewoon verslaving met een beat eronder.
Je denkt dat jij TikTok gebruikt. Maar TikTok gebruikt jou.
Ze meten hoe lang je blijft hangen bij een dansje, hoe vaak je terugspoelt, waar je ogen het liefst naartoe glijden. En dan sturen ze je nóg meer van dat. Tot je hersenen in een lus zitten. Tot de stilte om je heen te groot voelt.
En ja, je vrienden hebben het allemaal.
Ze scrollen, ze lachen, ze sturen filmpjes van mensen die vreemde dingen eten, en ondertussen glijdt hun hoofd steeds verder naar beneden, richting scherm.
Ik wil dat niet voor jou.
Niet omdat ik ouderwets ben, maar omdat ik weet hoe dun dat lijntje is tussen even kijken en niet meer kunnen stoppen.
Dus nee, geen TikTok. Nog niet.
Niet omdat je iets mist, maar omdat ik wil dat je nog even blijft wie je bent. Voordat een algoritme begint te besluiten wat jij leuk moet vinden.
