Op het schoolplein. Windkracht zes. Ik draag een hoed. Geen gewone hoed, maar een hoed die een statement maakt. Niet van die halve statements zoals: “ik ben moe” of “ik heb me vergist in de weersverwachting”. Nee. Een hoed die zegt: “ik ben hier bewust mee naar buiten gegaan”. En dan komt Bo. En ook:…
Iedereen zegt tegenwoordig heftig. Alles is heftig.Een scheet in de tram is heftig.Een regenbui van vier minuten is heftig.Een eekhoorn op je hoofd is heftig. Een nachtoptreden bij NPO om je boek te presenteren is heftig. Je koffie verkeerd is verkeerd en dat is… juist. Heftig. Je hoort het op werk.“Heb je die mail gelezen…
Er zijn van die dingen waarvan je gewoon weet dat je moeder er alleen maar onnodig ongerust van wordt. Zoals toen ik zei dat ik liftend naar Italië wilde toen ik net achttien was of dat mijn rookmelder al maanden zonder batterij zat (“Ik ruik rook heus wel, mam”). Dus als je dit leest, mam—bespaar…
Vijf jaar, pap. Vijf jaar geleden. Vandaag. En weet je, ik zie het nog steeds voor me. Jouw handen, altijd met een boek. Niet zomaar boeken, nee, boeken met een ziel. Boeken die leefden, ademden, die iets met je deden. Jij had een hekel aan die mensen, weet je nog? Die hun boeken op kleur…
We liepen die bijna verlaten zaal in en dachten allebei hetzelfde: gezellig leeg hier. Het voelde een beetje als binnenkomen op een feestje waar de muziek al speelt, maar iedereen nog langs de muur staat te sippen aan een drankje. Een paar losse groepjes mensen, wat lege stoelen, en wij, midden in die ruimte, het…
